tag:blogger.com,1999:blog-4695755062259100133.post4226388822594081554..comments2023-03-29T20:10:55.674+07:00Comments on Ping...wab!: แจกันจัดใจ (๑)Unknownnoreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-4695755062259100133.post-12302466410569805502007-08-05T17:53:00.000+07:002007-08-05T17:53:00.000+07:00โพสต์ไปอันหนึ่งแล้ว ขออนุญาตลบเอง เพราะว่า ชอบบล็อ...โพสต์ไปอันหนึ่งแล้ว ขออนุญาตลบเอง เพราะว่า ชอบบล็อคที่สวยงามและกลั่นจากประสบการณ์การเดินทางของผู้คน โดยเฉพาะคนเขียน ก็เลยขออนุญาตเขียนแจมด้วย comment ที่กลั่นจากความรู้สึกเราบ้างนะ แบบว่า ลึกซึ้ง ด้วยกันหน่อย.. (โพสต์เมื่อกี้ที่ลบไป ออกแนวอำเพื่อนเล่นมากไปหน่อยอ่ะนะ.. เพื่อนบอกว่า ปิ๊งแว้บ.. เราอยากจะบอกว่า "จ๊ะเอ๋" จัง.....หุหุ... )<BR/><BR/>จากหัวใจ.. ที่ไปคุยกับดอกไม้มาเหมือนกัน คงเป็นเหมือนหลายๆ เรื่องในชีวิต ที่ต้องวางใจให้คนอื่นหรือสิ่งอื่น ได้นำพาชีวิตเราเดินทางไปบ้าง เวลาที่เจอประสบการณ์อย่างนี้ (เช่น เหนื่อยมาก ไปทำงานอาสาช่วยคนที่สึนามิ ศพก็เยอะ การบ้านที่ต้องส่งอาจารย์ก็มี รายงานวิจัยก็ต้องส่ง.. และเราทำอะไรไม่ถูก และก็เลยนอนหลับไปเลย.. ตื่นขึ้นมา ทุกอย่างก็เคลียร์กันเองเรียบร้อย ไป present งานวิจัย ก็ได้รับคำชม ทั้งที่พูดด้นสดทั้งนั้น) เวลาดีๆ ที่เรียกว่า ปาฏิหาริย์ของความวางใจ มันมีอยู่จริง<BR/><BR/>แต่บางครั้งเรารู้สึกว่า เราต้องทำทุกอย่าง ต้องจัดการ..จัดการ..และจัดการ.. <BR/><BR/>จริงๆ เราก็แค่ "มีชีวิตอยู่" เท่านั้นเอง.. :-)<BR/><BR/>สิ่งที่ลุงฟู (กูโอกะ) เคยบอกไว้ว่า "เฮ้อ.. มนุษย์เป็นสัตว์โลกชนิดเดียวที่ (โง่) ทำงาน สัตว์อื่นมันแค่มีชีวิตอยู่"..<BR/><BR/>แปลก็คล้ายๆ กันประมาณนี้.. มนุษย์คงเป็นสัตว์ชนิดเดียวที่จัดดอกไม้.. สัตว์อื่นมันแค่อยู่กับดอกไม้อย่างที่เค้าเป็น..<BR/><BR/>หุหุ..ocean-oceanhttps://www.blogger.com/profile/12332303643098967795noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4695755062259100133.post-77580507264957079572007-08-05T17:03:00.000+07:002007-08-05T17:03:00.000+07:00This comment has been removed by the author.ocean-oceanhttps://www.blogger.com/profile/12332303643098967795noreply@blogger.com